இன்னொரு வாசகப் பதிவு - நான் ஏன் தலித்தும் அல்ல? - சீமா செந்தில்

எல்லாவற்றின் போதாமைகளையும் ஆய்ந்து தெளிவது தான் பூரணத்தின் பாதைக்கான திறவுகோல் . பாதைக்கான திறவுகோல் தான் ...பயணம் நெடிது ......கண்ணுக்கெட்டா...தூரத்தில் அல்லவா அது காத்துக் கொண்டிருக்கிறது ? 

" தலித் என்பதை அரசியல் பிரக்ஞையாக விளங்கிக்கொண்ட அடுத்த நிமிடமே இந்தக் கேள்வியும் அவர்களுக்குள் வந்து விடுகிறது .

ஏன் நான் தலித்தும் அல்ல ?

தலித் சொல்லாடல் , எவ்வளவுக்கு அன்னியோன்யமானதோஅவ்வளவுக்கு வெறுக்கக் கூடியதும் .அந்த வகையில் தலித் அரசியலுக்கும் உடலுறவிற்கும்பெரிய வித்தியாசமில்லை ;இரண்டிலும் ஞாபகங்கள் தான் கிளர்ச்சியைத் தருகின்றன ;அதே போல "போராட்டம் "முடிந்ததும் தனித்தனியே அவரவர் அவரவர் 'உள்ளே 'சுருங்கிக்கொள்ள வேண்டியது தான் .இரண்டுமே தனிமையையும் வெறுமையையும் தான் பெருக்குகின்றன"

என்று முன்னுரையிலேயே முகத்தில் அறைந்து விட்டு தன் வேகத்தை நிறுத்திக் கொள்ளாமல் கிட்டத்தட்ட முன்னூறு பக்கங்கள் பயணிக்கிறது இந்நூல் . 

இதன் பேசுபொருள் கால காலமாக நம்மை கணந்தோறும் அழுத்திக் கொண்டிருக்கும் ஒரு அரூபமான அபாயம் .கணந்தோறும் வாசனைப் பூச்சுக்களோடு வளைய வரும் ஒரு அருவத்தின் அழுகிய உடல். எத்தனை அளவு மூளைக்குள் அந்த அருவத்தின் அழுகல் அதிகப் படுகிறதோ அத்தனை அளவு தன்னை சமூகத்தில் மேன்மை கொண்டது என்று உரிமை கொள்கிறது . 

உடுமலை சங்கரின் படுகொலைக் காட்சியின் பதட்டத்தோடு தொடங்கும் இந்த ஆய்வுவெளி .....["இது அவநம்பிக்கைக் கடல் ...என்று எனக்குச் சொல்வார் யாரும் இல்லை . சொல்லியிருந்தால் படகை எடுத்திருக்கவே மாட்டேன் .அது இரத்தம் போல் பிசுபிசுப்பானது என்று கதையாகக் கூட யாரும் எழுதியிருக்கவில்லை' ] இனி திரும்பவே கூடாது என்ற தப்பித்தல் மனோபாவத்தில் கிராமத்தில் இருந்து வெளியேறும் சாதி மறுக்கப்பட்ட இளைஞனையும் .......அதே தப்பித்தல் மனோபாவத்தில் உடன் இணைந்து வெளியேறும் துணையாய் அவனைக் கருதும் சாதி வீட்டுப் பெண்களின் மன நிலையையும் .....

தலித் என்ற சொல்லின் வேர் ...அது பொதுவெளியில் புரிந்து கொள்ளப்பட்டதும் ...நிறுவப்பட்டதுமான நிலையின் பிறழ்வு .......[அது தனது கட்டமைப்பில் இருந்து தளர்ந்து அல்லது நீர்த்துவிட்டதா ?]

சாதி ஆட்கள் சாதியல்லாத தலித்தாக முனையும் போது அதன் அங்கீகாரம் குறித்த சந்தேகமும் போதாமையும் .......

தலித் இலக்கியம் யாரால் எழுதப் படலாம் .....அல்லது யார் எழுதுவது ?
அவ்வெளியில் இருந்து விலக்கப்பட்ட அல்லது கட்டாயமாக மறுக்கப்பட்ட இலக்கிய வகைமை எழுத்தாளர்கள் அல்லது நவீனர்கள்
"தங்களின் மற்றவர்களை "[இந்த தங்களின் மற்றவர்கள் என்ற பதம் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது ] எப்படிக் கைக்கொள்கிறார்கள் ? ...அதன் விளைவு என்ன ? 

தலித் என்பவர் விடுதலைக்கான போராட்டத்தில் .....இதில் இருந்து விடுபட வேண்டும் என்ற அடையாளத்தையும் ...விடுதலையின் இலக்கு எது என்ற இன்னொரு அடையாளத்தையும் நோக்கி ......இரு வேறு அடையாளங்களுக்குள் இயங்கும் சிக்கலையும் என இதுவரை நிலவி வரும் பொதுக் கருத்தோட்டத்தின் போதாமைகளை ...தரவுகள் ..ஒப்பீடுகள் ...வகைமைப் படுத்தல் .....இறுதியில் தன் தனித்ததான தீர்மானம் மொழிதல் என்று முற்றிலும் வேறு தளத்தில் இயங்குகிறது இந்நூல் .

பூர்வ பௌத்தர்களின்மீதான அழித்தொழிப்பில் ....கிளைத்தெழுந்த நொறுக்கப்பட்டவர்கள் என்ற பதம் கொண்ட தலித் என்னும் சொல்லாடல் ....அதன் "மூலம்" மறுக்கப்பட்டு எப்படி சாதி மறுக்கப்பட்டவர்களின் ஒற்றை அடையாளம் ஆகிறது என்பது தான்தவிர்க்க முடியாத வேதனை நிகழ்வாகிறது . 

போலவே .....ஒடுக்கப்பட்ட நிலையில் இருந்து வெளியேறும் நிகழ்ச்சி ...யாரிடம் இருந்து என்ற கேள்வியை தன்னகத்தே இயல்பிலேயே கொண்டிருக்கிறது .ஆதிக்க சாதிகளிடம் இருந்து என்றால் யார் ஆதிக்க சாதி ? ஒடுக்கப்பட்டவர்கள் என்றால் யார் ஒடுக்கப்பட்டவர்கள் ? உண்மையில் அறுதியான ஒரு பட்டியல் அப்படி நிலவுகிறதா ? ஒடுக்கப்பட்டவனிலும் ஒரு ஒடுக்கப்பட்டவன் என்ற பட்டியலின் இறுதி புள்ளி எது ?

முற்றிலும் தன் விலக்கம் செய்து கொள்ளும் ஒரு சாதியும் ....முற்றிலும் சாதி மறுக்கப்பட்ட இன்னொரு பிரிவும் எவ்வாறு சாதியமைப்பின் புறத்தே இருந்து கொண்டு ஆளுமை செய்வதும் ...அடக்கப்படுவதும் ? 

போலச் செய்தல்...திரும்பச் செய்தல் என்ற வடிவம் பெறுகையில் எவ்வாறு அது கலக உணர்ச்சி ஆகிறது ? 

தொன்மங்கள் ....நாட்டார் வழக்குகள் எவ்வாறு தெய்வமாக்கல் எனும் நிகழ்வு மூலம் ......தலித்துகளின் அடையாளத் துடைப்பு செய்கின்றன ?சாதிய படுகொலைகள் நீடிக்கும் போது தெய்வமாக்கல் இப்போது நிகழாமல் போனதின் ....அல்லது தெய்வமாக்கலின் மறதிக்கு பின்புலம் என்ன ?

இந்தக் கேள்விகள் மிக்க காத்திரமானவை . அதை இந்த நூல் அலசும் விதம் அலாதியானது மட்டுமல்ல .....ஆய்வுப் பூர்வமானது . 

கலகக்காரர்களின் கால்வழி மரபு எனும் கட்டுரையில் எம் எஸ் எஸ் பாண்டியன் அவர்களுக்கு அளித்திருக்கும் எதிர்வினை .... அயோத்திதாசரை அணுகவேண்டிய முறை குறித்தும் ....பெரியாரால் பேச முடிந்ததை ஏன் அவரது வழித்தோன்றல்கள் பேச முடிவதில்லை என்பதையும் அலசும் முறை நூலின் பின்னட்டையில் குறிப்பிட்டதை போல புதிய கண்களை திறந்து வைக்கக் கூடியவை .

எவ்வகையிலும் தன்னை தலித் என்று சொல்லிக்கொள்ள விரும்பாதவன் .......முகம் கொடுக்கவொண்ணா கொடூரங்கள் அரங்கேறும்போது ...எது தன்னை மறுக்கிறதோ ...எது தன்தனித்த அடையாளத்தை மறுக்கிறதோ ......அதையே வலிந்து பூண்டு கொண்டு
அதையே தன் அடையாளமாய் சொல்ல நேர்கிற அவலம் எதனால் என்று அறிய விரும்புகிறவர்கள் அவசியம் வாசிக்கவும் ....நெஞ்சில் இருத்திக் கொள்ளவும் வேண்டியதாக ........தன் உட்செறிவில் நிலை கொள்கிறது இந்நூல் .

இந்நூலில் இருந்து மேற்கோள்களை சொல்லி எழுதவேண்டுமென்றால் அதுவே ஒரு சிறுநூலாகி விடும் ஆபத்து இருப்பதால் ஒற்றை மேற்கோளை சொல்லி இந்த மட்டிலும் விலகிக் கொள்கிறேன் .

"தலித்தாக மாறுவதை காதலாக மட்டுமல்லாமல் அரசியலாகவும் செய்ய வேண்டுமென்று நான் விரும்புகிறேன் .

இந்த யோசனையைக் கேட்ட மாத்திரத்தில் இதற்கு வரக்கூடிய முதல் எதிர்வினை என்னவாக இருக்குமென்று நினைத்துப் பார்க்கிறேன் .'வக்கிரம் '!

'தனக்கு ஒரு கண் இல்லை என்பதற்காக அடுத்தவரையும் ஒரு கண்ணை தோண்டிக்கொள்ளச் சொல்வது என்னவொரு மனநிலை? வக்கிரம்!' இவ்வாறு சொல்லல விரும்புகிறவர்களிடம் நான் சொல்லிக் கொள்ள விரும்புவது ஒன்றே ஒன்று தான் .தயவு செய்து இந்த ஒற்றைக் கண் உவமையை மாற்றி விடுங்கள் .ரொம்பப் பழசாயிருச்சு .

உண்மையில் தங்களுக்கு நெற்றியில் ஒரு விசேஷக் கண் இருப்பதாய் நம்பிக்கொண்டு அதற்கொரு கூலர்ஸும் அணிந்துகொண்டு திரிகிற , இந்த தேசத்து சாதி ஆட்களிடம் ,'கூலர்ஸை கழற்றிவிட்டு வாருங்கள்' என்று மட்டும் சொல்கிறேன் "

நன்றி . பேராசிரியர் தருமராஜ் அவர்களுக்கு .